|
|
|
Agnieszka Dziarmaga: – Obszar, którym administruje Ksiądz jako dziekan, odznacza się wiekowymi kościołami oraz stosunkowo niewielkimi wspólnotami parafialnymi. Ks. kan. Edward Nowak: – Poza Lubczą i Przybysławicami – wszystkie parafie są historyczne, a kościoły zabytkowe. Rzeczywiście, w całym dekanacie żyje zaledwie 13 tys. osób, a parafie są malejące – ludzi wciąż ubywa. Od ośmiu lat, czyli odkąd jestem proboszczem w Książu, na 400 pogrzebów w naszej parafii było zaledwie 160 chrztów. Rocznie ubywa ok. 30 osób; myślę, że we wszystkich parafiach dekanatu jest podobnie. Do nieco większych wspólnot należą parafie w Wodzisławiu i Książu – i jedynie w nich są wikariusze. Sytuacja jest taka, że w dekanacie pracuje dwóch wikariuszy: Tomasz Grajdek w Wodzisławiu i Jan Duda w Książu Wielkim, a poza tym sami proboszczowie: Lucjan Słota w Wodzisławiu, Jerzy Siemiński w Mieronicach, Stanisław Kuśmierczyk w Nawarzycach, Marek Zyzański w Przybysławicach, Jan Rudecki w Książu Małym, Alfred Chodor w Piotrkowicach, Dariusz Mularczyk w Lubczy i ja – w Książu Wielkim. Trudno w takiej sytuacji marzyć o międzyparafialnych akcjach duszpasterskich, które integrowałyby dekanat, bo niełatwo księżom, niemającym wikariusza, opuszczać na dłużej parafie. A kościoły mamy rzeczywiście zabytkowe, np. w Mieronicach, gdzie wczesnogotyckie prezbiterium, którym zachwycają się znawcy, jest z poł. XIII wieku. Z XVII-XVIII wieku pochodzą kościoły w Książu Małym, Piotrkowicach i Wodzisławiu (związany z fundacją Lanckorońskich), nieco późniejszy, ale oryginalny pod względem architektonicznym, jest kościół w Nawarzycach (bardzo ciekawa jest ambona w kształcie łodzi podtrzymywana przez syreny). Wśród zabytków kościoła w Książu Wielkim warto zwrócić uwagę na obraz Matki Bożej Pocieszenia z XVI wieku w ołtarzu głównym. Zabytkowe kościoły są zadbane i na bieżąco poddawane renowacji. – Jakie, zdaniem Księdza Dziekana, są przyczyny kurczenia się parafii? – Parafie się starzeją, bo młodzi ludzie stąd wyjeżdżają, nie
widząc dla siebie perspektyw zawodowych. Tutaj nie ma przemysłu, nie ma
zakładów z miejscami pracy, a ile osób może pracować w administracji gminnej
czy w oświacie? Niedaleko są Miechów i Jędrzejów, ale i tam trudno szukać zatrudnienia.
Myślę, że ok. 75% młodych ludzi wiąże się z miejscami swoich studiów i tam
zostaje. Tutaj wracają emeryci, adaptują domy po rodzicach czy dziadkach, ale
to są często parafianie na wakacje. Zimą zazwyczaj ich nie ma. Ludność
utrzymuje się z rolnictwa, raczej drobnego, choć są i gospodarstwa
wyspecjalizowane. Starzenie się parafii ilustruje obraz zmniejszających klas
szkolnych czy w ogóle zamykanych szkół. |
– Niewątpliwie była to peregrynacja kopii cudownego Obrazu
Jasnogórskiego, która w naszym dekanacie miała miejsce jesienią ub. r.
Staraliśmy się solidnie – poprzez misje, katechezy i in. przygotować do tego
wydarzenia, aby stało się ono głębokim przeżyciem religijnym. Myślę, że ta
duchowa mobilizacja wciąż będzie wydawała owoce, chociaż niektórzy nadal
pozostają obojętni – jak wszędzie. Ale można też mówić o nawróceniach po
kilkudziesięciu latach, pojednaniu w rodzinach – księża obserwowali to w
parafiach. Umocnieniu przeżyć peregrynacji służy nawiedzenie kopii Obrazu
Jasnogórskiego w rodzinach. To się już dzieje w parafiach albo wkrótce nastąpi
(np. u nas, w Książu, dwa obrazy uroczyście pośle do rodzin o. Hieronim,
kustosz Obrazu, znany parafinom z misji, co nastąpi 26 kwietnia w przeddzień
dzień odpustu św. Wojciecha). Wspólnoty parafialne jeżdżą także na pielgrzymki
dziękczynne na Jasną Górę. – Dziękuję bardzo za rozmowę. |
|
|
Rzymsko-katolicka
parafia
pw. św. Wojciecha w Książu Wielkim |
